Władysław Dowbor
Władysław Dowbor, inż., absolwent PW. Sygnatariusz Deklaracji ONR (14 IV 1934 r.). W czasie wojny przebywał we Francji. Po wojnie utrzymywał kontakt ze środowiskiem OP w Europie Zachodniej, a następnie wyjechał do Brazylii, gdzie przez trzydzieści lat pracował jako świecki misjonarz.
Mieczysław Prószyński
Mieczysław Prószyński (1909–1979), adwokat, absolwent Wydziału Prawa UW. Od 1924 r. członek „Straży Narodowej” OWP, od 1928 r. kierownik Sekcji Akademickiej OWP. Prezes Towarzystwa „Bratniej Pomocy” Studentów UW (1929-1930). Kierownik Sekcji Robotniczej OWP, w 1933 r. kierownik SM SN. Sygnatariusz Deklaracji ONR z 14 IV 1934 r., członek Wydziału Organizacyjnego ONR i kierownik Wydziału Stołecznego ONR, więzień Berezy Kartuskiej. Działacz OP-ONR. Członek Zarządu Narodowego Zrzeszenia Adwokatów i Związku Adwokatów Polskich. W czasie wojny aresztowany przez gestapo, więzień Pawiaka, wywieziony do KL Majdanek (17 I 1943 r.). W niemieckich obozach koncentracyjnych przebywał do 1945 r. Po wojnie znalazł się na emigracji.
Tadeusz Todtleben
Tadeusz Todtleben „Tadeusz Boski” (1907–1994), inż. elektryk. Absolwent Gimnazjum im. Mikołaja Reya w Warszawie (1925 r.) i Wydziału Elektrotechnicznego PW (1930 r.). Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich i Stowarzyszenia Inżynierów Elektryków Polskich, przyczynił się do połączenia tych organizacji w ramach Naczelnej Organizacji Inżynierów RP. Związany z OWP, współzałożyciel ONR, redaktor nacz. organu „Nowy Ład”. Członek „Zakonu Narodowego”, wielokrotnie wybierany do Komitetu Wykonawczego OP, członek Komitetu Politycznego OP (poziom „A”). Organizator i komisarz Terenu Inżynierskiego OP-ONR, działacz w organizacjach zawodowych Stowarzyszenia Elektryków Polskich oraz Terenu Robotniczego, organizator Zjednoczenia Zawodowego „Praca Polska” w Warszawie. W czasie wojny członek SCN i Rady Politycznej NSZ. W 1945 r. dołączył do BŚ. Po wojnie pozostał na emigracji we Francji.
Wojciech Zaleski
Wojciech Zaleski (1906–1961), ekonomista. Studiował na UJK we Lwowie i na UJ w Krakowie, uzyskał stopień doktora praw (1931 r.). Działacz krakowskiej MW, OWP i SN. Publicysta społeczno-ekonomiczny prasy narodowej. Sekretarz Komisji Ekonomicznej SN (1931–1933). Sygnatariusz Deklaracji ONR (14 IV 1934 r.), działacz ONR i OP. Publikował na łamach miesięcznika „Nowy Ład” i dziennika „ABC”. Autor broszury programowej ONR Polska bez Proletariatu (1937 r.). W 1936 r. objął funkcję red. nacz. dziennika „ABC – Nowiny Codzienne”. W 1938 r. zerwał ze środowiskiem OP-ONR. Po kampanii wrześniowej wstąpił do narodowo-radykalnej organizacji podziemnej „Pobudka”, która w 1941 r. weszła w skład KN. Przybrał konspiracyjny pseud. „Szarecki”. Jako szef Wydziału Programowego był w kierownictwie KN odpowiedzialny za opracowywanie materiałów programowych oraz wydawanie książek i broszur. Po wkroczeniu armii sowieckiej przedostał się na Zachód. W 1946 r. pracował jako wykładowca na uniwersytecie uchodźczym UNRRA w Monachium. Wydawał miesięcznik „Uniwersum” (1946–1949). Od 1951 r. przebywał w Paryżu, był rzeczoznawcą w amerykańskiej agencji rządowej administrującej planem Marshalla. Należał jednocześnie do komitetu redakcyjnego paryskiego Ośrodka Badań Europy Środkowej. Od 1955 r. pracownik polskiej sekcji Radia Madryt (Radio Nacional de España), rok później został jej kierownikiem. W 1959 r. rozpoczął współpracę z miesięcznikiem „Horyzonty”. Autor książki Tysiąc lat naszej wspólnoty. Społeczne i gospodarcze dzieje narodu polskiego w zarysie (1966 r.).
Jerzy Czerwiński
Ur. 1904 w Warszawie – zamordowany 9 sierpnia 1944 w KL Auschwitz. Absolwent prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Przez rok studiował również w Szkole Ligi Narodów w Genewie. Wieloletni prezes Sarmatii, prezes Warszawskiego Koła Międzykorporacyjnego 1925/26, aktywny działacz Związku Polskich Korporacji Akademickich, Kawaler Dyplomu Zasługi i Złotej Odznaki ZPKA, członek wirylista Naczelnego Komitetu Akademickiego (1927–1929), członek Związku Akademickiego Młodzież Wszechpolska. Sygnatariusz Deklaracji ONR (14 kwietnia 1934), członek Komitetu Organizacyjnego tego ugrupowania. Po delegalizacji organizacji i odejściu z niej Bolesława Piaseckiego, zaangażował się w działalność ONR „ABC”. Prowadził praktykę adwokacką, był dziekanem Rady Adwokackiej. W czasie służby wojskowej (1929–1930) odbył kurs szkoły podchorążych rezerwy. W 1932 roku został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy, natomiast w marcu 1939 do stopnia porucznika. Przydzielono go również do 36 pp Legii Akademickiej. W trakcie wojny obronnej 1939 dowodził kompanią 36 pp w obronie Warszawy. Następnie działał w Delegaturze Rządu na Kraj. W marcu 1943 został aresztowany przez Gestapo i osadzony w więzieniu na Pawiaku. W kwietniu wraz z żoną wywieziono go do KL Auschwitz, gdzie w roku następnym został rozstrzelany.
Zygmunt Przetakiewicz
Zygmunt Przetakiewicz (ur. 17 czerwca 1917, zm. 21 września 2005) – polski działacz społeczno-polityczny, publicysta.
Członek Konfederacji Polskiej Młodzieży Akademickiej „Prometania”, od 1937 szef organizacji bojowej i wywiadu wewnętrznego Ruchu Narodowo-Radykalnego „Falanga”, działającej pod nazwą Narodowa Organizacja Bojowa „Życie i Śmierć dla Narodu”. W czasie II wojny światowej, na przełomie grudnia 1939 i stycznia 1940 przez Węgry przedostał się do Francji. Po jej kapitulacji (zob. kampania francuska 1940) przebywał w Wielkiej Brytanii, gdzie związał się z wydawanym i redagowanym przez Adama Doboszyńskiego pismami „Jestem Polakiem” i „Walka”, której był wydawcą. W 1943 został skazany na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności za udział w akcji wzywającej do dymisji gen. Władysława Sikorskiego. Następnie został żołnierzem dywizji gen. Stanisława Maczka. Po wojnie członek redakcji tygodnika „Dziś i jutro”, redaktor naczelny „Słowa Powszechnego” (1947-1950 i 1953), członek komisji rewizyjnej (od 1952), prezydium (od 1956) i wiceprzewodniczący (od 1976) stowarzyszenia PAX. Autor wspomnień pt. Od ONR-u do PAX-u (Warszawa 1994). W 1952 roku był jednym z bohaterów broszury Wróg pozostał ten sam (Warszawa: Pax 1952). Zawierała ona zbiór wypowiedzi księży i działaczy katolickich przeciwnych remilitaryzacji Niemiec Zachodnich oraz opowiadających się za pokojem wewnętrznym w Polsce Ludowej.
Życiorysy oraz zdjęcia pochodzą z książki autorstwa W. Muszyńskiego „Duch Młodych”
Opracowanie: Adrianna Gąsiorek